Gewijd aan Apollo. Haar heiligdom was gelegen te Frygië, een koninkrijk in het westelijk deel van Anatolië, deel van het huidige Turkije, bij het tegenwoordige Ankara, destijds Ancyra.
In feite was zij een priesteres van Dionysus en voorspelde een apokalyptische gebeurtenis waarbij de goeden der aarde het eeuwige leven zouden krijgen en de slechten in het vagevuur zouden worden geworpen, na een oordeel van God. Eveneens voorspelde zij de wederopstanding van Christus.
Frygië was eveneens het oorspronkelijke gebied van de moedergodin Cybele (ook wel Agdistis genoemd), wat zo veel als grotbewoner betekent. De naam Cybele zou afgeleid kunnen zijn van het Babylonische "Subultu" (het huidige sterrenbeeld maagd), maar ook van "Kubaba". Ze was aanvankelijk godin van grotten/holen en de aarde in haar pure vorm en werd aanbeden op toppen van bergen. Ze heerste over wilde dieren en was eveneens een bijengodin. Ze is de oudste godin die we kennen en gaat zéker 5000 jaar verder terug dan de ons bekende Sumerische en Egyptische vrouwelijke godheden. Ze werd aanbeden met wilde, bloedige en orgastische ceremonies, haar lente-festival was ter viering van de dood van haar geliefde Attis, de vegetatie(planten)god. Bij de Sumeriërs kennen we haar als Siburi/Siburu en later, toen HammurabiAkkad veroverde, komt ze in de geschiedenis terecht als Sibelu (Si-bel-u). Gedurende de laat-Hittitische periode kennen we de moedergodin als Kubaba, de leidende godin van de stad Karchemisj, afgebeeld met een stel leeuwen en een spiegel in haar hand.
Tegen de tijd dat Assyrië een grootmacht werd, had de cultus van Sibulu zich door heel Klein-Azië verspreid, zelfs tot voorbij de Zwarte Zee en in Europa. In Thracië werden de Sibelu-grotten verbasterd tot grotten van sibillen, met als centraal punt Frygië. Hun functie destijds bestond grotendeels uit het feit dat ze een schakel waren tussen de wereld der levenden en het dodenrijk; ze gaven moed aan stervenden en konden hun ziel na het overlijden van dienst zijn op de weg naar het dodenrijk. Dit gebeurde bijvoorbeeld met Gilgamesj en Jason en de Argonauten die door een sibille gevoerd werden naar het schemerrijk van levenden en doden. Ook Odysseus en Aenaeas zijn door sibillen naar het rijk der doden (en terug) geholpen.
De Frygische "Cybele" was één van de meest populaire Romeinse godheden. In 204 v.C. kwam haar heiligdom vanuit Frygië naar Rome, geheel volgens een profetie in één van de Sibillijnse boeken. Haar feest was het eerste feest van de Romeinse kalender.
Haar mannelijke priesters voerden bij hun aanbiddingen rituele aderlatingen uit.
