Het nationale epos der Babyloniërs. Verhaalt de avonturen van de Sumerische koning van Uruk, Gilgamesj, 2652-2602 v.C. Aanvankelijk alleen bekend van kleitabletten uit de bibliotheek van Assurbanipal (zevende eeuw v.C.), maar later ook teruggevonden op oudere fragmenten, zelfs in het Hittitisch en Hoerritisch. Het is dus wijd verbreid geweest. Het verhaal: Gilgamesj, koning van Uruk, gelouterd door zijn vriendschap met de natuurmens Enkidu, trekken er gezamenlijk op uit en verrichten allerlei heldendaden. Een belediging van de godin Isjtar wordt gestraft met de dood van Enkidu. Gilgamesj is diep bedroefd en verontrust; hij vreest hetzelfde lot als zijn vriend en begint een zoektocht naar middelen om dit lot te ontlopen. Hij komt terecht bij de Oeta-Napisjtim, de Babylonische Noach, die hem vertelt van het levenskruid dat in de diepte van het water verborgen ligt. Het lukt Gilgamesj dit kruid te bemachtigen, maar terwijl hij, op weg naar zijn vaderstad, zich baadt in een poel, wordt het hem door een slang ontroofd. Gilgamesj sterft dan ook aan het eind van het verhaal. De moraal: de goden hebben de mensen de dood gegeven, het leven behielden ze zelf. Bekend is vooral de elfde zang, waarin Oetanapisjtim verhaalt van de zondvloed. Literatuur: Böhl, 1958, "Het Gilgamesj-epos".
Plaats in Egypte, hoofdplaats van de gelijknamige provincie. 1080 km2. Op enige afstand hiervan ligt het piramidecomplex van de beroemde piramides van Cheops (Khufu), Chefren en Menkauros. Ook de sfinx ligt bij dit complex en vele andere bezienswaardigheden.