Oorspronkelijk al een heiligdom van (de) aardgodin(nen) in de Myceense periode (ca. 1500 v.C.), later (ca. 800 v.C.) gewijd aan Apollo die volgens een legende Delfi overnam na een gevecht met een python. Zodoende werd/wordt het orakel van Delfi ook wel de Pythia genoemd, alsook Herophile (Hera dierbaar), Delphica en Xenoklea.
Pausanias schreef dat zij geboren werd als halfgodin (dochter van Zeus en Lamia), anderen beweren dat zij een zuster van Apollo was. Verder lezen we ook dat zij haar krachten kreeg van Gaea, de aardgodin, de personificatie van de aarde.
Delfi was het bekendste orakel uit de oudheid. Het heiligdom was gelegen in Phokis, Griekenland nabij de voet van de berg Parnassus, de "navel" van de wereld genoemd, in relatie hiertoe werd een ronde steen, de "omphalos" vereerd, die die navel symboliseerde. In deze steen is de naam "Ge" (van de aardgodin Gaea) gegraveerd.
In de winter werd het heiligdom wel opgedragen aan Dionysus, waarvan beweerd werd dat hij daar lag begraven. Op de tempel stond het Griekse adagium: "ken uzelf" te lezen.
Kenmerkend voor de sibille van Delfi was haar dubbelzinnigheid; de manier waarop zij haar orakels uitte en de wijze waarop zij haar bezoekers zich liet voorbereiden. Deze bezoekers dienden zich eerst te baden in de Castalische bron, waarna op het altaar geofferd werd. Na nog enkele andere voorbereidingen kon de voorspellingsprocedure gaan beginnen. Het orakel deed haar uitspraken nadat zij in een trance was geraakt, door het kauwen van laurierbladeren, het drinken van water uit een riviertje en stoom dat opsteeg uit een spleet in de grond. Het is waarschijnlijk dat ál wat ze zei niets anders was dan gemompel en dat dit geïnterpreteerd werd op een dusdanige wijze dat het relevant was voor de vraagsteller. Haar gemompel werd meestal door een priester vertaald en doorgegeven aan de vraagsteller(s), hétzij dat gezanten van de toonaangevende Delfische families, die om de orakelzetel zaten, zélf de uitspraken zodanig verwoordden dat zij netjes overkwamen voor de vraagsteller en deze behoedzaam op schrift stelden en als verslag indienden.
De Grieken consulteerden haar vóór elke belangrijke gebeurtenis zoals een op handen zijnde oorlog of het stichten van een kolonie. Ook kopstukken uit andere landen hadden groot respect voor haar en maakten regelmatig gebruik van haar diensten. Croesus van Lydië raadpleegde haar voordat hij tegen Perzië ten strijde trok, de sibille voorspelde dat een groot rijk vernietigd zou worden bij zijn oorlogshandelingen, waarna Croesus ten strijde trok en zélf zijn eigen Lydische rijk ten onder zag gaan; de sibille had het dus bij het verkeerde eind. (Lees hier het verhaal van Croesus en de sibille).
De pythia was geen ambitieuze charlatan, maar een deugdelijke vrouw van lagere klasse. Ze riep eens Socrates uit tot wijste man van Griekenland, waarop Socrates antwoordde dat dat alleen maar was omdat alleen hij zich bewust was van zijn eigen onwetendheid. Delfi kennen we verder ook van de Pythische spelen (nét zoiets als de Olympische spelen).
In de derde eeuw verklaarde het orakel (mogelijk omgekocht), dat geen enkele God ooit nog zou spreken op die plaats, dat was het einde van het orakel te Delfi. Toen de Romeinse keizer Julianus in 362 wilde weten hoe het het orakel van Delfi zou vergaan antwoordde ze: "Meldt de koning, dat het gaaf gebouwde huis in verval is geraakt. Phoebus Apollo is geen toevlucht meer, de heilige laurier verwelkt. Zijn bronnen zwijgen voor altijd; verstomd is het murmelen van het water". De orakeltempel werd in 398 door Arcadios, de zoon van Theodosius verwoest.
