Het eiland van Pelops (de held die het gebied zou hebben veroverd, volgens de oude Griekse mythologie), is bewoond sinds de paleolithische jaren. De afstammelingen van Pelops regeerden in Mycene en Sparta, en samen met Tiryntha en Pylos waren ze centra van de Myceense beschaving in de periode 1600 v.C. en 1100 v.C. Geleidelijk ontwikkelden zich veel steden in het gebied van de Peloponnesos, waarvan Sparta de belangrijkste was, daarna Argos, Korinthe en het oude Messini. In deze periode kennen we constante oorlogsconflicten tussen de steden aldaar.
Er kwam gelukkig een wapenstilstand tijdens de atletiekevenementen die daar voor het eerst werden gehouden. In de Perzische oorlogen (5e eeuw v.C.) speelde de Peloponnesos een actieve rol in het confronteren van de vijand met het sterke leger van Sparta, het sterkste leger in het oude Griekenland. Hun militaire discipline bood hen een glorieuze overwinning op de Atheners.
Peloponnesos speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van het christendom. Korinthe en Patra zijn in die tijd de belangrijkste steden, waar apostel Andreas de marteldood stierf. Het gebied zal daarna veel invasies en invallen ondergaan, vooral tussen de 3e en 6e eeuw. 1 van de belangrijkste veldslagen in Griekenland vond plaats in Patra aan het einde van de 6e eeuw en droeg bij aan de vernietiging van de Romeinse staat.
Byzantijnse en Ottomaanse tijden:
Na de val van de Byzantijnse staat, in 1204 tijdens de kruistochten, stichtte de Peloponnesos het Vorstendom Achaia dat vanaf 1261 geleidelijk zal worden vervangen door het despotaat van Morea met Mystras als hoofdkwartier. Tijdens de Frankische overheersing is het gezag in handen van de plaatselijke eminente van Paleo-Byzantijnse afkomst. Het despotaat viel in 1460 uiteen door de Ottomanen. Na de langdurige aanwezigheid van de Venetianen in het gebied (1687-1715), kwam de Peloponnesos weer in handen van de Turken.
Het onafhankelijke schiereiland
In 1821 werden de Peloponnesos de bakermat van de Griekse revolutie. De belangrijkste gevechten voor de bevrijding vonden daar plaats en ook na de bevrijding bestreek de Griekse staat het gebied, de Cycladen en een deel van Sterea. De eerste hoofdstad van de nieuwe Griekse staat was de stad Nafplion.
In de hele loop van de Griekse geschiedenis is de Peloponnesos de hoofdrolspeler geweest in de Hellenistische periode, de Romeinse tijd, met de komst van apostel Paulus in Korinthe en in de Byzantijnse jaren.
Peleus
In de Griekse mythologie, koning van de Myrmidonen van Thessalië, zoon van koning Aeacus van Egina en diens vrouw Endeïs. Het bekendste vanwege zijn huwelijk met Thetis, de zeenimf en als vader van de heros Achilles die hij overleefde. Toen Peleus tesamen met zijn broer Telamon verbannen werden van hun vaders' koninkrijk Egina/Aegina vanwege het vermoorden van zijn halfbroer Phocis, ging Peleus naar Phytia om gereinigd te worden door zijn oom "Koning Eurythion" wiens dochter Antigone hij ten huwelijk nam waarvoor hij 1/3 deel van het koninkrijk ontving. Hij doodde Eurythion per ongeluk even later tijdens een jachtpartij waarna hij naar Iolcos ging om zich te laten reinigen door koning Acastus, wiens vrouw Hyppolyte van Astydameia avances maakte richting Peleus. Toen hij haar afwees maakte ze Antigone wijs dat peleus Acastus' dochter wilde gaan trouwen en van verdriet verhing Antigone haarzelf.
Later nam Peleus Thetis tot vrouw. Op dat huwelijk gooide de enige afwezige, de ruziegodin Eris, een appel tussen de aanwezigen, ze had op de appel geschreven: "voor de schoonste". De godinnen Hera, Pallas Athena en Aphrodite maakten aanspraak op deze titel. Ruzie ontstond en de poppen waren aan het dansen: de Trojaanse oorlog was in de maak, later zou Paris Aphrodite als "schoonste" kiezen die hem opstookte om Helena te gaan halen, wat de oorlog tot gevolg had.
Pelgrim (Latijn: pelegrinus, reiziger)
Sinds de vroege Middeleeuwen benaming voor bedevaartganger.
Pelias
Koning van Iolcos in Thessalië die Jason, zijn half-neef erop uit stuurde voor het gulden vlies. Volgens Homerus waren Pelias en Neleus tweelingzonen van Tyro (dochter van Salmoneus, de stichter van Salmonia in Elis) met als vader Poseidon, die haar verleidde door zich voor te doen als de riviergod Enipeus waar Tyro een oogje op had. De tweelingen werden ter vondeling gelegd direct na de geboorte maar een paardenhoeder ontfermde zich over de jongens. Later zou Pelias de troon van Iolcos veroveren en Neleus koning van Pylos worden. Volgens de legende kwam Pelias aan zijn einde doordat hij in stukjes gehakt en gekookt werd door zijn dochters, Medea had hen wijs gemaakt dat hij daardoor weer helemaal jong en gezond zou worden.
Penelope
Dochter van koning Tyndareos van Sparta en vrouw van Odysseus die 20 jaar trouw op hem wachtte tijdens zijn zeereis "de Odyssee" en de Trojaanse oorlog. Odysseus, aanvankelijk vrijer van Helena, kreeg Penelope ten huwelijk door zijn advies aan de koning inzake het huwelijk tussen Helena en Menelaos. Volgens andere overleveringen kreeg Odysseus de hand van Penelope na het winnen van spelen die door de koning waren georganiseerd met als doel "eerlijk" zijn dochter uit te huwelijken zonder iemand tegen het hoofd te stoten. Penelope staat als symbool voor de huwelijkse trouw: al kort na de geboorte van hun zoon Telemachos, moest Odysseus scheeps gaan richting Troje om te strijden in de oorlog. Toen na lange tijd de oorlog was gestreden en verhalen Ithaca (koninkrijk van Odysseus) bereikten dat koning Odysseus gestorven zou zijn, verzamelden zich hordes vrijers om Penelope heen, die zelf geen enkele behoefte had aan een andere man en niet kon geloven dat Odysseus dood was. Ze beloofde de vrijers pas te trouwen wanneer ze klaar was met het weven van een kleed, maar elke nacht haalde ze stiekum alles weer los wat ze overdag gewoven had. Uiteindelijk werden boogschietwedstrijden uitgeroepen om de hand van Penelope en 1 bedelaar in lompen gekleed was de enige die de boog kon spannen (met hulp van Pallas Athena), doodde vervolgens alle vrijers en maakte zich toen bekend: het was Odysseus! Haar man was na 20 jaar weer terug.
Perseus
Perseus was een van de meest gevierde van de Griekse helden. Zijn verhaal was als volgt: Perseus' moeder Danae werd opgesloten in een bronzen kamer door haar vader Akrisios, waar ze werd bevrucht door Zeus in de vorm van een gouden douche. Akrisios zet zowel moeder en kind in een houten kist in zee die wegdrijft op de stroming, maar ze spoelden veilig aan op het eiland Serifos. Later toen Perseus volwassen werd, kreeg hij pas te horen dat hij een zoon van Zeus was.
Persephone
Persephone (ook bekend als Kore) was de Griekse godin van landbouw en vegetatie, vooral graan, en de vrouw van Hades, met wie ze de onderwereld regeert. Een belangrijk element van de Eleusinische Mysteriën en het Thesmophoria-festival. De godin werd aanbeden in de hele Griekse wereld en verscheen vaak in alle vormen van Griekse kunst.
In veel oude culten wordt de godin, samen met haar moeder Demeter, geassocieerd met vegetatie en graan. In deze gedaante wordt ze meestal Kore genoemd, wat zowel dochter als meisje betekent. In de Griekse mythologie is de godin, als vrouw van Hades, de koningin van de onderwereld en neemt ze haar andere naam aan, Persephone. In deze gedaante werd ze gezien als een beschermster in het hiernamaals, hoewel Hesiodus haar in zijn Theogonie herhaaldelijk als "gevreesde Persephone" beschrijft. In verschillende andere mythen is Persephone de moeder van Dionysos (met Zeus, die ook haar vader is) en kibbelt hij met Afrodite om de attenties van de knappe Adonis, de twee nemen genoegen met het delen van de beroemde minnaar in gesplitste diensten.
In de Romeinse wereld stond de godin bekend als Proserpina.
Volgens de mythologie werd Hades, god van de onderwereld, verliefd op de mooie Persephone toen hij haar op een dag bloemen zag plukken in een weiland. De god droeg haar toen weg in zijn strijdwagen om met hem in de donkere onderwereld te leven. In sommige verslagen had Zeus zijn toestemming gegeven voor de ontvoering, waarbij de plaats van de misdaad traditioneel in ë (beroemd om zijn vruchtbaarheid) of Azië werd geplaatst. Ondertussen zocht Demeter de aarde af naar haar verloren goddelijke dochter en hoewel Helios (of Hermes) haar vertelde over het lot van haar dochter, zette ze niettemin haar omzwervingen voort totdat ze uiteindelijk bij Eleusis aankwam. Het was hier, vermomd als een oude vrouw, dat de godin zorgde voor Demophon (of Triptolemos, die later de mensheid graan zou schenken en landbouw zou leren), de enige zoon van Metaneira, de vrouw van Keleos, koning van Eleusis. Om de familie te belonen voor hun vriendelijkheid, begon Demeter Demophon onsterfelijk te maken door hem elke nacht op een vuur te plaatsen. Toen Metaneira dit echter zag, sloeg ze alarm. Als reactie onthulde Demeter haar ware identiteit en eiste dat er een tempel ter ere van haar werd gebouwd. Dit was het begin van het beroemde heiligdom van Eleusis. Toen de tempel eenmaal voltooid was, trok Demeter zich terug uit de wereld en ging erin wonen, tegelijkertijd creëerde ze een grote droogte om de andere goden te overtuigen Persephone uit Hades te bevrijden. Terwijl de droogte steeds meer slachtoffers eiste, stuurde Zeus uiteindelijk Hermes om Hades over te halen zijn onrechtmatig verkregen bruid vrij te laten. Voordat ze haar echter opgaf, stopte de sluwe Hades een granaatappelpit in de mond van het meisje, wetende dat de goddelijke smaak haar zou dwingen naar hem terug te keren. In andere versies van de mythe had Persephone vrijgelaten kunnen worden als ze tijdens haar gevangenschap niets in de onderwereld had gegeten, maar op het laatste moment gaf Hades haar een granaatappelzaadje. Ten slotte werd als compromis besloten dat Persephone zou worden vrijgelaten, maar dat ze voor een derde van het jaar naar Hades zou moeten terugkeren.
Het verhaal van Demeter, Hades en Persephone stond misschien symbool voor de veranderende seizoenen en de eeuwige verandering van leven naar dood, naar opnieuw leven, of met andere woorden, de veranderingen van de zomer- naar wintermaanden en de terugkeer van het leven in de lente als gezien in de landbouw. De cyclus werd een van de rituelen van de heilige Eleusinische mysteries: inderdaad, de symbolen van de cultus waren korenaren en een fakkel, wat herinnert aan Demeters zoektocht naar Persephone en dat de rituelen 's-nachts werden uitgevoerd. Omdat alle ingewijden gebonden waren door een heilige eed om de details van de mysteriën niet te onthullen, zijn ze tot op de dag van vandaag precies dát gebleven: een mysterie.
Een andere interpretatie van de Persephone-mythe kan zijn dat het voorstelt wanneer de Grieken hun graan een deel van het jaar ondergronds opsloegen om het te beschermen tegen de zomerhitte. Een voorstander van dit argument is dat in het Griekse klimaat zaden in de herfst worden gezaaid en snel ontkiemen om de hele winter door te groeien. Daarom zou de tijd van Persephone in Hades niet gelijk staan aan de winter in het landbouwseizoen, maar eerder aan de zomer. Wat de exacte betekenis ook is, de associatie tussen Persephone en landbouw is stevig verankerd in rituelen, literatuur en oude kunst.
Ten slotte kan de mythe van de ontvoering van Hades ook verwijzen naar de Griekse praktijk van meisjes die in hun vroege tienerjaren trouwen, een verlies voor hun moeders zoals Persephone voor Demeter was.
De cultus van Persephone in de Griekse religie was vooral sterk op Sicilië, in het zuiden
van Italië en naast de Eleusinische Mysteriën in Eleusis waren er eveneens heiligdommen voor de godin in de hele Griekse wereld, met name in Locri Epizephyrii, Mantinea, Megalopolis en Sparta. Hier vierden jaarlijkse festiviteiten het huwelijk van Persephone en het plukken van bloemen. De Thesmophoria was een Grieks-brede viering van de godin en haar moeder. Het werd exclusief voor vrouwen en jaarlijks vóór de zaaiperiode gehouden, toen er offers werden gebracht en bedorven varkensresten met de zaden werden gemengd. Persephone, in haar vermomming als koningin van de onderwereld, werd vaak aangesproken in tabletten en op de gegraveerde gouden bladeren begraven met de dode volgelingen van het orphisme, die instructies gaven over hoe ze zich moesten gedragen in het hiernamaals.
Persephone verschijnt zelden in de kunst vóór de 6e eeuw v.C. en dan wordt ze meestal getoond met Demeter. Vaak dragen ze allebei kronen en houden ze een fakkel, scepter of graanstengels vast. Een beroemde reliëfplaat van Eleusis toont Demeter en Persephone (met een fakkel) aan weerszijden van Triptolemos, het dateert uit de 5e eeuw v.C. Het is permanent tentoongesteld in het Nationaal Archeologisch Museum in Athene. Op aardewerk uit de klassieke periode, wordt Persephone vaak afgebeeld zittend op haar troon in Hades. Fresco's in de koninklijke tombe van de 4e eeuw v.C. in Aegae (Vergina) in Pieria, Macedonië tonen Hades die de godin ontvoert. Een recente spectaculaire vondst is het grote kiezelmozaïek van 4,5 bij 3 meter van het Hellenistische graf in Amphipolis, dat opnieuw de god Hades afbeeldt die Persephone ontvoert in een strijdwagen onder leiding van Hermes. De ontvoering van Persephone door Hades was ook een populair onderwerp in de Romeinse beeldhouwkunst, vooral op sarcofagen, en dat bleef zo voor olieverfschilders uit de 18e en 19e eeuw.
Perzië (Keshvaré Shahanshahiye Iran)
Iran. Republiek in Voor-Azië. Hoofdstad: Teheran. Gelegen aan de Kaspische zee. In 550 v.C. door Cyrus, koning van Ansjan, verenigd en onafhankelijk gemaakt van Medië. Later onderwerpt hij Medië. In 525 v.C. onder Cambyses Egypte veroverd, in 539 v.C. Babylonië veroverd en Lydië in 546 v.C. 521 - 485 v.C. onder leiding van Darius, onder wiens leiding een grote reorganisatie van het gehele rijk plaatsvond. Van 485 - 465 leidde het onder Xerxes grote nederlagen tegen de Grieken, daarna verval van het Perzische rijk. Van 334 - 325 v.C. onder heerschappij van Alexander de Grote. Van 323 - 240 v.C. onder de Seleukiden en van 240v.C. - 224 a.D. was het onderdeel van het Parthische rijk. Van 224 - 642 onder de Sassaniden. Verder nog onder de Arabieren (633 - 651), diverse staatjes onder Perzische en Turkse dynastieën (Middeleeuwen), de Seldsjoeken (1059 - 1118), Mongolen (1220 - 1256), weer verschillende staatjes (late Middeleeuwen), de Safewieden (1501 - 1736), Qadsjaren (1794 - 1921, v.a. 1907 monarchie onder Engeland en Rusland), v.a 1921 onder heerschappij van generaal Reza Khan (in 1925 tot erfelijk sjah uitgeroepen), van1941-1946 was het bezet door Engeland en Rusland, tot 1979 diverse elkaar opvolgende sjahs, daarna onder invloed van de ayatolla Khomeini tot reubliek uitgeroepen, waarbij vele terechtstellingen van sjah-aanhangers en sterke opkomst van de islam. Daarna onder verdere geestelijke leiders islamitisch.