Afkomstig uit een arm gezin op 8-jarige leeftijd werd hij door zijn moeder, samen met zijn 6 jaar jongere halfbroer Peter en zijn 2 jongere zusters Mariana en Sultana, meegenomen als immigrant in de Verenigde Staten, zijn vader bleef achter in Libanon. Ondanks dat er geen geld was voor goed onderwijs leerde hij lezen van een dorpspriester wat allerlei werelden voor hem opende, om deze redenen was Kahlil de enige uit het gezin die in Boston regulier onderwijs mocht volgen.
In deze eerste periode in de V.S. was Kahlil steeds meer een teruggetrokken jongen die de steun van zijn moeder heel hard nodig had. Zijn moeder zorgde er uiteindelijk voor dat Kahlil het vertrouwen kreeg in het leven en op onderzoek uit ging in Boston en omstreken en zo in aanraking kwam met allerlei vormen van cultuur en mogelijkheden om jezelf te uiten. Van kinds af aan was Kahlil al een tekenaar en hij bezocht dan ook veel galerieën, theaters enz.
Rond 1900 studeerde hij in Beirut en verbleef een poos bij zijn vader, deze relatie verliep steeds stroever waarna Kahlil in Libanon een ander onderdak vond om zijn tijd te vervolmaken. Vanwege een ernstig zieke zus en de kanker van zijn moeder ging Kahlil in 1902 weer terug naar de V.S. Er verstreken een aantal jaren en Kahlil ondernam een lange reis naar Europa om vooral veel in Parijs bij te kunnen leren. Na aldaar een periode van jaren te zijn verbleven vestigde Kahlil in 1914 zich voorgoed in de V.S.
In oktober 1923 publiceerde hij zijn meest bekende boek “De Profeet”, waarvan hij zelf later zei: “the first book in my career, my first real book, my ripened fruit”. Het handelt over de reis van een gebande en zeer populaire ziener, genaamd “Almustafa” aan wie de bevolking bij de haven allerlei vragen stelt over het leven alvorens voorgoed afscheid van hem te moeten nemen.
In 1928 begon Kahlil pijn te krijgen, de doktoren stelden leverkanker vast en in plaats van zich te laten opereren of op welke wijze dan ook te laten behandelen, zocht hij de toevlucht tot de drank en werd ernstig alcoholverslaafd wat zijn fysieke toestand geen goed deed, om in 1931 uiteindelijk te sterven, zonder getuige te kunnen zijn geweest van de successen van zijn werken die tot op de dag van vandaag nog worden geciteerd op bruiloften, begrafenissen en allerlei andere aangelegenheden
Kahlil Gibran, de oude
Kahlil Gibran stond aangetekend als een kunstenaar die zich zeer kritisch kon uiten en lang niet iedereen was blij met sommige geschriften die hij uitbracht, maar prat als hij ging op het vrij te kunnen uiten van zijn mening liet hij zich daardoor in zijn werk niet beïnvloeden.
