Elck prijs sijn lief waer hijse gis,
Sijn luck ick niet benije,
Die ick bemin geboren is
Tot s’werelts heerschappije.
Mijn geest van een gemeen verstant
Hem niet en laet becooren,
De gene die mijn harte brant
T’is een princes gebooren,
Haer eedel en haer hooch gemoet,
Vertoont hem in haer wesen
Tgeen haer ontsichlijck minnen doet,
Dat doet haer lieflijck vresen.
In heusheit isse nemmermeer
Van ymant t’ overwinnen
Geen dinck en achtse boven eer,
Tsijn princelijcke sinnen.
Haer goddelijck verstant dat blinckt,
Wanneer haer reden vloeyen,
Haer hooge keel wanneer se singt,
Leyt menige siel in boeyen.
Van verw den hemel soo gelijck
Mijn Joffrouws oogen lichten,
Dat daer den setel van sijn rijck
Cupid’ in heeft gaen stichten.
O Juppiter vergeeft het mijn
Soo’ck weenich van u houwe,
U blixems niet soo crachtich sijn
Als d’oogen van mijn vrouwe.
Haer aenschijn nevels dick verclaert,
En t’ quae weer doet verschoonen
Dat alsse buiten spelen vaert,
De son hem schaemt te toonen.
Son dreicht ons vrij met duisternis
Schuilt achter wolcken bloode,
Soolanck mijn Joffrouw met ons is,
Sijt ghij er niet van node.
Men sal daer om natuer geschent
Van niemant hooren noemen,
Waer dat mijn vrouw haer oogen went
Daer groyen cruit en bloemen.
Daer leyt niet aen Apollo blont,
Al ghingt ghij van ons scheyen,
Als sy ons haer gesichte jont,
Tis tschoonste van de Meye,
Maer sonder t’ ooge dat mij quest,
En schoonheit wtgelesen,
Al schijndij Phoebus al u best,
Tsal droeve winter wesen.
Dus heeft natuer haer liefste kint,
Gaen boven andren cieren,
De harten die haer schoonheit wint
Regeren haer manieren.
Indien een mensch verhopen dorst,
De liefde’ van een Godinne,
Misschien en branden noyt mijn borst
Van yemant anders minne.
J.A.B.
Dido.