Eratosthenes
Eratosthenes van Cyrene, (geboren ca. 276 v.C. te Cyrene, Libië. Stierf ca. 194 v.C. te Alexandrië, Egypte). Grieks wetenschappelijk schrijver, astronoom en dichter, die de eerste meting van de grootte van de aarde openbaar maakte.
In Syene (nu Aswan) vallen ongeveer 800 kilometer (500 mijl) ten zuidoosten van Alexandrië in Egypte, zonnestralen verticaal op de aarde op de middag van de zomer-zonnewende. Eratosthenes merkte op dat in Alexandrië, op de dezelfde datum en tijd, het zonlicht onder een hoek van ongeveer 7,2º van de verticale lijn viel. (De Grieken kende de "graad" nog niet, hij zei eigenlijk: "een vijftigste van een cirkel"). Hij nam correct aan dat de afstand van de zon tot de aarde zeer groot is, de stralen zijn dus vrijwel parallel wanneer ze de aarde bereiken. Door deze ontdekking was hij in staat tot het berekenen van de omtrek van de aarde: 250.000 stadions. Eerdere ramingen van de omtrek van de aarde wijkten hier sterk van af (Aristoteles zegt bijvoorbeeld dat "sommige wiskundigen" de omtrek van de aarde op 400,000 stadions hadden berekend, maar geen details van hun methoden hebben het overleefd). De meting van Eratosthenes kan en afwijking gehad hebben van 0,5 tot 17 procent van de werkelijke waarde, maar het was zeker veruit de beste schatting van allemaal. Hij heeft ook de mate van de helling van de aardas gemeten en schreef een verhandeling over de octaëteris: een acht-jarige maan-zonne-cyclus. Zijn enige overgeleverde werk is "Catasterismes", een boek over de sterrenbeelden dat een beschrijving geeft en een verhaal verteld van en bij elk sterrenbeeld, evenals een telling van het aantal sterren die de zichtbare hemel bevatte, maar de toekenning van dit werk aan Eratosthenes wordt door sommige geleerden in twijfel getrokken. Zijn wiskundige werk is hoofdzakelijk bekend uit de geschriften van de Griekse meetkundige Pappos van Alexandrië, en zijn geografische werk uit de eerste twee boeken van de "Geografia" van de Griekse geograaf Strabo.
Na studies in Alexandrië en Athene, vestigde Eratosthenes zich in Alexandrië ongeveer 255 v.C. en werd directeur van de grote bibliotheek aldaar. Hij probeerde de data van literaire en politieke gebeurtenissen sinds het beleg van Troje te corrigeren. Eratosthenes werd op hogere leeftijd geteisterd door blindheid en naar zeggen heeft hij zelfmoord gepleegd door vrijwillige uithongering.
Erechtonius
Zoon van Dardanus en Bateia (alhoewel sommige overleveringen zeggen dat zijn moeder Olizone, een nazaat van Phineus was). Hij leefde een rustig leven en had een eenvoudige stabiele regeerperiode. Alles wat we weten komt uitsluitend van Homerus. Volgens enkelen was hij getrouwd met Astyoche, dochter van Simoeis.
Eribaädad
Koning van het (midden)Assyrisch rijk in het oude Mesopotamië van 1364-1328 v.C. Vader van Assurbalit I. Maakte de Assyriërs vrij van de Mittani.
Eridu (Eridug)
Oude stad in zuid-Mesopotamië, ca. 10 kilometer ten zuidoosten van Ur, gesticht ca. 5000 v.C. en verlaten ongeveer 600 v.C. Opgegraven van 1946 tot 1949. Was de meest zuidelijke nederzetting van een agglomeratie van steden met een architectuur van ronde gebouwen, eveneens vlak bij Sumer gelegen. Een belangrijke ontdekking was een tempel, waarschijnlijk gewijd aan de watergod Ea. Verder is een ziggurat opgegraven uit het 3e millennium v.C., waaronder zich 18 religieuze gebouwen bevinden. Het oudste gebouw is opgetrokken uit kleisteen en diende waarschijnlijk als tempel, het is gebouwd direct op het zand, er bevinden zich geen oudere lagen meer onder dit gebouw. Na z'n tiende opknapbeurt had het zo ongeveer de vorm gekregen van een standaard Sumerische tempel, gebouwd op een plateau. Het was een 3-zijdig gebouw met een langwerpige middenruimte, waaromheen symmetrisch zijkamers zijn gebouwd. Eridu lag in de oudheid aan de Perzische Golf, maar door zoutafzettingen aan de kust ligt het nu meer in het binnenland, bij Abu Sharain in Irak. De vroegste fase van bewoning noemen we de "Eridu-fase", gevolgd door de Hajji Muhammed fase (met eigen specifiek aardewerk, waarschijnlijk uit de Uruk-regio), waarna de Ubaïd-periode komt. De eerste twee periodes worden gezien als proto- en vroeg-Ubaïd. In de Sumerische koningslijst wordt Eridu weergegeven als de eerste vestigingsstad der god/koningen: "Nadat het koningsschap uit de hemel was neergedaald, werd het gevestigd in Eridu. In Eridu werd Alulim koning en regeerde 28800 jaren. Alaljar regeerde 36000 jaren, twee koningen die samen 64800 jaren regeerden. Toen viel Eridu en werd het koningsschap verplaatst naar Bad-Tibira".
Eritrea
Prehistorie
Op Pandito in Eritrea (gelegen in de "hoorn van Afrika"), werd een van de oudste hominiden gevonden die een mogelijk verband tussen Homo Erectus en een archaïsche Homo Sapiens vertegenwoordigt. Gedateerd op meer dan 1 miljoen jaar oud, is het het oudste skelet ooit gevonden in zijn soort en biedt het een koppeling tussen hominiden en de vroegste anatomisch moderne mens. Men is van mening dat het gebied van de Badda in Eritrea een belangrijke speler in de menselijke evolutie was en andere sporen van evolutie van Homo erectus-hominiden tot de anatomisch moderne mens kan bevatten.
Tijdens de laatste interglaciale periode, werd de Rode Zee-kust van Eritrea bezet door de vroege "anatomisch moderne" mens. Men is van mening dat het gebied op de route vanuit Afrika lag waarlangs onze voorouders de rest van de oude wereld kolonialiseerden. In 1999 ontdekte de het "Eritrese Research Project Team" samengesteld door Eritrese, Canadese, Amerikaanse, Franse en Engelse wetenschappers een paleolithische site met stenen en obsidianen werktuigen, gedateerd op meer dan 125.000 jaar ouderdom, in de buurt van de baai van Zula ten zuiden van Massawa, langs de kust van de rode zee. De werktuigen worden verondersteld te zijn gebruikt door de vroege mens om maritieme hulpbronnen zoals mosselen en oesters te oogsten.
Volgens taalkundigen, kwam de de eerste Afroaziatische-sprekende bevolking in de Nijl-vallei, of het Nabije Oosten aan, tijdens het daaropvolgende Neolithische tijdperk. Andere geleerden stellen dat de Afroaziatische-stam(men) in-situ in de "hoorn van Afrika" haar taal verder ontwikkelden en zich vervolgens vanaf daar verspreidden.
Oudheid: Land van Punt
Samen met Djibouti, Ethiopië, noordelijk Somalië en de Rode Zee-kust van Soedan, wordt Eritrea beschouwd als de meest waarschijnlijke locatie van het land dat bij de oude Egyptenaren bekend stond als "Punt", waarvan de eerste vermeldingen dateren uit de 25e eeuw V.C. De oude "Puntites" waren een volk die nauwe betrekkingen hadden met het Faraonische Egypte tijdens de tijd van Farao Sahure en Koningin Hatshepsut.
In 2010 werd een genetische studie uitgevoerd op de gemummificeerde resten van bavianen die door de oude Egyptenaren als geschenken van Punt worden genoemd. Onder leiding van een onderzoeksteam van het Egyptisch Museum en de Universiteit van Californië, gebruikten de wetenschappers zuurstof-isotoop analyse om haren te onderzoeken uit twee baviaan-mummies die bewaard zijn gebleven in het "British Museum". De zuurstof isotoop waarden werden vergeleken met die van hedendaagse bavianen uit de hiervoor importante regio's. De onderzoekers ontdekten dat de mummies het meeste lijken op moderne baviaan-exemplaren in Eritrea en Ethiopië, zij stellen hierdoor impliciet dat Punt de smalle landstrook is die Oost-Ethiopië, Somalië en geheel Eritrea omvat.
Ona-cultuur
Er is bewijs van een oude pre-Aksum beschaving opgegraven bij Sembel in groter Asmara. Deze Ona-stedelijke cultuur wordt verondersteld te hebben bestaan tussen de vroegste agrarische gemeenschappen in de regio van de hoorn. Artefacten op de site zijn gedateerd uit tussen 800 v.C. en 400 v.C. te stammen, gelijktijdig met andere pre-Aksum nederzettingen in de Eritrese en Ethiopische Hooglanden tijdens het midden eerste millennium v.C. Bovendien kan de Ona-cultuur verbindingen hebben gehad met het oude land van Punt. In een graftombe in Thebe die gedateerd wordt op de periode van de heerschappij van farao Amenophis II (Amenhotep II), zijn lange-hals potten gevonden die vergelijkbaar zijn met die gemaakt door de Ona-mensen, ze maakten deel uit van de lading van een schip uit Punt.
Gash-groep
Pre-Axumitische monolithische resten in Qohaito:
Opgravingen in en in de buurt van Agordat in centraal Eritrea leverde overblijfselen op van een oude pre-Aksum beschaving bekend als de Gash-groep. Keramiek werd ontdekt dat verwant is aan die van de pastorale cultuur van de C-groep (Temehu, een Berber-stam), die de Nijl-vallei tussen 2500-1500 voor Christus bewoonde. Scherven verwant aan die van de Kerma-cultuur, een andere Gemeenschap die in de Nijl-vallei rond dezelfde periode bloeide, werden ook gevonden op andere lokale archeologische sites in de vallei van Barka behorende tot de Gash groep. Volgens Peter Behrens (1981) en Marianne Bechaus-Gerst (2000) blijkt uit taalkundige gegevens dat de C-groep en de Kerma-volkeren Afro-Aziatische talen van respectievelijk de Berbers en de Koesjitische takken spraken.
Koninkrijk van D'mt:
D'mt was een Koninkrijk dat allermeest Eritrea en de noordelijke rand van Ethiopië omvatte, het bestond tijdens de 8e en 7e eeuw v.C. Gezien de aanwezigheid van een massaal tempelcomplex, was de hoofdstad waarschijnlijk Yeha. Qohaito, vaak aangeduid als de stad Koloe in de Periplus van de Erythreïsche Zee, alsook Matara waren belangrijke oude D'mt-steden in zuidelijk Eritrea.
Het D'mt-rijk had irrigatiesystemen ontwikkeld, gebruikte ploegen, verbouwde gierst en vervaardigde ijzeren gereedschap en wapens. Na de val van D'mt in de 5e eeuw v.C. kwam het gebied onder leiding van kleinere opvolger-koninkrijken te staan tot de opkomst van het Koninkrijk Aksum (Axum), dat in staat was om het gebied te herenigen.
Koninkrijk van Aksum:
Het Koninkrijk van Aksum was een handelsrijk dat centraal in het Noorden van Ethiopië en Eritrea lag. Het bestond van ongeveer 100 tot 940 a.D. Van de Aksumiten zijn nederzettingen gevonden in de Noordelijke hooglanden van de Ethiopische Hoogvlakte die verder uitgebreid werden naar het Zuiden. De Perzische religieuze figuur Mani noemde Axum met Rome, Perzië en China als een van de vier grootmachten van zijn tijd. De oorsprong van het Axumitische koninkrijk is onduidelijk, hoewel deskundigen diverse speculaties hebben geuit. Zelfs over wie de vroegst bekende koning is geweest wordt getwist, hoewel Carlo Conti Rossini voorstelde dat Zoskales van Axum, bekend in de contreien van de Erythreïsche Zee, moet worden geïdentificeerd met ene "Za Haqle" die vermeld wordt in de Ethiopische koningslijsten (een mening die door latere historici van Ethiopië zoals Yuri M. Kobishchanov en Sergew Hable Sellasie wordt omhelst), G.W.B. Huntingsford voerde aan dat Zoskales slechts een sub-koning was wiens gezag zich beperkte tot Adulis en dat Rossini's identificatie niet kan worden aangetoond.
Volgens het middeleeuwse "Liber Axumae" (Boek van Aksum), werd de eerste hoofdstad van Aksum, Mazaber, gebouwd door Itiyopis, zoon van Cush. Munro-Hay citeert de Moslim-geschiedkundige "Abu Ja'far al-Khwarazmi/Kharazmi" (die schreef voor 833) waarin staat dat de hoofdstad van "het Koninkrijk van Habash" Jarma was (hypothetisch van Ge'ez girma, "opmerkelijk, vereerd"). De hoofdstad werd verhuisd naar Aksum in Noordelijk Ethiopië. Het Koninkrijk gebruikte de naam "Ethiopië" vanaf de 4e eeuw. De Aksumiten/Aksummers bouwden een aantal grote "sèles/zuilen", die een religieuze doel dienden in de pre-christelijke tijd. 1 van deze granieten zuilen is de grootste in zijn soort ter wereld. Onder Ezana (regeerde 320-360), nam Aksum het Christendom aan. Tijdens het leven van Muhammad, verleende de koning van Aksum "Sahama" asiel aan Moslims uit Mekka die vervolging ontvluchtten. Deze reis is in de Islamitische geschiedenis bekend als de eerste Hijra. Het gebied is ook de vermeende rustplaats van de Ark des verbonds en het vermeende thuis van de koningin van Sheba.
Het Koninkrijk werd in de contreien van de Erythreïsche Zee gezien als een belangrijke markt voor ivoor, dat werd uitgevoerd vanuit de oude wereld. Aksum werd op dat moment geregeerd door Zoskales, die ook de poort van Adulis beheerste. De Aksummers vereenvoudigden het handeldrijven door het slaan van hun eigen munt.
De staat Aksum vestigde tevens zijn hegemonie over de Koesj en regelmatig gingen de politici van het Koninkrijk op missie naar het Arabisch schiereiland, uiteindelijk resulterende in de verovering van het Himyarite Koninkrijk. Inscripties gevonden in Zuid-Arabië tonen het vieren van overwinningen op diverse volken aan rond het begin van de 3de eeuw. Een bronzen scepter of staf is ontdekt op Atsbi Dera die Aksumse inscripties bevat. Op munten uit die tijd (eind 3e eeuw) zien we het portret van koning Endubis geslagen. Later zou Aksum grenzen aan de Romeinse provincie Egypte. Verdere resten geven blijk van de mogelijkheid dat het koninkrijk van Aksum zich tot in Jemen had uitgebreid. Details uit het Aksum-Koninkrijk zijn nooit in overvloed gevonden, zeker overblijfselen van ná de Aksum-periode zijn uiterst schaars. De laatste koning die we tegenkomen op munten is Armah, waarvan de munten naar de Perzische verovering van Jeruzalem in 614 verwijzen. Rond het jaar 700 werd Eritrea Arabisch grondgebied.
Het Ottomaanse rijk zou in dat gebied in de 16e eeuw de overmacht krijgen. In de 19e eeuw kwam het weer onder Mohammedaans bewind.
In 1889 kwamen de Italianen aan de macht, in 1896 versloegen de Ethiopiërs de Italianen bij de slag van Tigre, in 1941 versloegen de Britten de Italiaanse troepen in Eritrea en kwam het land onder een Britse militair bewind terecht. In 1952 kwam Eritrea officieel onder bewind van Ethiopië te staan, waar de bevolking nooit blij mee geweest is. Op 24 mei 1993 werd er een referendum gehouden en met bijna 100% van de stemmen kreeg Eritrea eindelijk volledige onafhankelijkheid. Tot juni 2000 was het in oorlog met Ethiopië. De huidige president "Isaias Afewerki" heeft zichzelf ontwikkeld tot een autoritair leider. Eritrea wordt wel het Noord-Korea van Afrika genoemd, vanwege haar geïsoleerde positie en extreem harde straffen.
Ernakh
Ook bekend als: Ernak, Ernach, Hernak en Hernach. Datum van Geboorte: circa 440, overlijden: 489
Zoon van Attila the Hun, broer van Elak en Dengizich, koning van 469-476. Regeerde waarschijnlijk gelijktijdig over de Hunnen in dubbel koningschap met zijn broer Dengizich, maar in afzonderlijke divisies in afzonderlijke landen.
Priscus registreerde tijdens zijn verblijf aan het hof van Attila in 448 of 449 een persoonlijke gebeurtenis tussen Attila en Ernakh. Bij een banket keek Attila hem met serene ogen aan, terwijl hij weinig rekening hield met zijn andere zonen. Hij was Attila's favoriete zoon omdat, zoals een zekere Hun hem uitlegde, de Hunnische profeten profeteerden dat zijn geslacht zou mislukken, maar door deze zoon zou worden hersteld.
Eros
Eros, Amor, Cupido. God van de liefde, een miniër en voortdurende gezelschapshouder van Afrodite. Volgens Hesiodos was Eros degene die de liefde bedacht waardoor de schepping en het ontstaan van de mens kon plaatsvinden. Later beschrijft hij twee goden der liefde: Eros en Himeros (liefde bedrijven en verlangen) die continu aan de zijde van Afrodite bleven. Volgens velen zijn ze uit Afrodite geboren bij haar eigen geboorte of ze zijn geboren uit het schuim van de golven om haar heen. We zien afbeeldingen uit de oudheid waar de godin in een schelp op zee drijft met de twee liefdesgoden in de golven om haar heen. Later zien we Eros als Cupido en Amor terug komen, maar steeds weer keert het verhaal terug dat het Eros is die de vlam van de liefde brengt waardoor nieuw leven (voortplanting) mogelijk is, in die zin kunnen we hem verantwoordelijk houden voor het libido maar ook voor de onbeheerste begeerte, Eros was veelal een beetje ondeugende, vaak ook zwaarlijvige baby, met pijl en boog of met een fakkel, die nogal eens ondeugend kon zijn maar wel bijzonder loyaal aan Afrodite bleef. Dat deze god in veel toneelstukken en andere uitingen van kunst terug komt in later tijden is gezien zijn daden voor de hand liggend, de lijst zou een hele lange worden.
Erymanthos (berg)
De berg Erymanthos, ook wel Olonos, is een bergketen in het zuidelijke deel van Achaea en het noordoostelijke deel van Elis, Griekenland. Historisch gezien was het in het noordwesten van Arcadië en was het de op 1 na hoogste berg in de regio. Het is de vierde hoogste berg van het schiereiland Peloponnesos met een hoogte van 2.224 meter. De top bevindt zich op de grens van Achaea en Elis.
Geschiedenis van de berg Erymanthos:
In de oudheid was het beroemd als de residentie van het Erymanthische everzwijn. In de Griekse mythologie had de koning van Arcadië, Lycaon, een zwijn dat Erymanthus werd genoemd, naar de berg. Herakles overwon het Erymanthische zwijn en bracht het terug naar Eurystheus als 1 van zijn 12 werken.
Tussen het Byzantijnse tijdperk en de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog werden verschillende dorpen gesticht in de buurt van de berg, waaronder Skiada en Oreino. Na de Tweede Wereldoorlog en de Griekse Burgeroorlog werden de meeste dorpen herbouwd. Op 5 februari 2008 werd de berg opgeschrikt door twee aardbevingen van 5,5 op de schaal van Richter. Het epicentrum van de eerste bevond zich in Chalandritsa, de andere in Farres, buiten het bereik.
Erytheia
Erytheia, het "Rode Eiland", was een land gelegen in de verre westelijke stroom van de aarde-omringende rivier Okeanos (Oceanus) die in het rood baadde door het licht van de ondergaande zon. Het was de thuisbasis van reus Geryoneus en zijn kudde runderen. Herakles werd gestuurd om deze te halen als een van zijn twaalf werken en zeilde naar het eiland in de ketelboot van de zonnegod Helios. Erytheia was een van de vele mythische rijken in het uiterste westen. Verder naar het westen aan de verre oever van de rivier de Okeanos lag het onderwereldrijk van Haides. Laat-Griekse schrijvers identificeerden Erytheia met Zuid-Spanje en Hesperia met de Atlantische kust van Noordwest-Afrika. Het eiland deelde zijn naam ook met de Rode Zee tussen Egypte en Arabië en de twee werden dan ook vaak verward.
Eryx
Eryx was een koning van de Siciliaanse stadstaat Eryx, een zoon van de god Poseidon (of van Aphrodite en de held Boutes). Toen Herakles het vee van Geryoneus kwam vangen, stal Eryx de mooiste stier van de kudde en daagde de held uit voor een worstel- of bokswedstrijd nadat deze probeerde de stier terug te krijgen. De koning (Eryx) werd gedood in de daaropvolgende strijd.