Clemens
Clemens, ook wel: "Titus Flavius Clemens" was een neef van de Romeinse Keizer Vespasianus. Hij was de zoon van Titus Flavius Sabinus, consul in het jaar 52 en praefectus urbi tijdens het bewind van Nero. Hij was een broer van Titus Flavius Sabinus, consul in het jaar 82. De keizers Titus en Domitianus waren zijn neven.Als kind werd Clemens belegerd samen met zijn familie in het Capitool, toen de soldaten van zijn oom Vespasianus Rome naderden. Zijn vader werd gevangen genomen en gedood door de gezellen van Vitellius, het Capitool wordt in de as gelegd, maar de rest van de familie ontsnapte.
Clemens broer was consul onder Domitianus kort na diens toetreding, maar de keizer bracht zijn neef ter dood. Mogelijk hield de verliefdheid van de keizer voor zijn neefs' vrouw, Julia Flavia (die, als dochter van zijn broer Titus ook zijn nicht was) hier verband mee.
Clemens trouwde ook met 1 van zijn nichten: Flavia Domitilla, dochter van Vespasianus. Zij kregen twee zonen, in het jaar 95, bracht Domitianus zijn neef ter dood.
Volgens Cassius Dio werd Clemens ter dood gebracht op beschuldiging van atheïsme, waarvoor vele anderen eveneens werden geëxecuteerd. Dit kan betekenen dat Clemens Christen was geworden. Om dezelfde reden, werd zijn vrouw verbannen naar Pandataria.
Hij was kerkelijk schrijver, het eerste lid van de kerk van Alexandrië en hoofd van de Catechetenschool van Alexandrië. Zijn leraarschap was toonaangevend. Om die reden is Clemens naar alle waarschijnlijkheid gewijd aan de kerk van St. Clement in Rome, op de Capitolijn-heuvel, waarvan wordt verondersteld oorspronkelijk in de vijfde eeuw gebouwd te zijn, hoewel de archeologische plaats nu door een meer recente, hoewel zeer oude, laag bedekt wordt.
Zijn ouders waren hoogstwaarschijnlijk rijke heidenen met een zeker aanzien. Zijn frequente aanhalingen van de Griekse literatuur wijzen bijvoorbeeld op een hoge opleiding. Clemens is te Alexandrië een leerling van Pantaenus. Hij staat ook bekend onder de bijnaam "de missionaris van de intellectuele elite".
Werk en invloed: Clemens staat bekend als een vurig tegenstander van het Chiliasme. De Joods-Griekse leer van de Logos was het middelpunt van zijn godsdienstige-filosofische beschouwingen. Door het Griekse denken in de christelijke geloofsleer een wijsgerig fundament te geven, wilde hij die verder ontwikkelen en emanciperen. Ook was hij van mening dat de Schriften ook een allegorisch (zinnebeeldige, geestelijke) toepassing hadden. De Bijbel zelf nam hij zeer letterlijk op als de stem van God. Clemens sprak in dit verband van "Heilige Letters en Lettergrepen," om te omschrijven hoe de stem van Christus gebruikt maakt van het schriftelijk overgeleverde Woord van apostelen en profeten. Tenslotte is hij ook de eerste auteur in de christelijke traditie die expliciet Boeddha vermeldt in zijn teksten. Dit is waarschijnlijk hem ingegeven door zijn leermeester Pantaenus die nog in India is geweest.
Geschriften:
Protrepticus
Paedagogus
Stromata of Stromateis
