ExBlog

Geen hutje op de hei? 😢

Toen ik een jaar of 12 was en meerdere discussies over politiek op verjaardagsfeestjes had aangehoord, wist ik het al: "er klopt helemaal niets van deze wereld, als ik groot ben ga ik in een hutje op de hei wonen".
Maar toen ik dat als tiener nóg zei omdat ik moest beslissen over mijn vervolgopleiding, kreeg ik van mijn moeder de koude douche: “een hutje op de hei gaat ‘m niet worden”.

Dat was even slikken: "waarom eigenlijk niet?"
Zo werkt het dus blijkbaar niet die vrijheid: je bent wel een soort van vrij, maar binnen de grenzen van het toelaatbare (grenzen die door overopa’s zijn bedacht). We leven nou eenmaal in een consumptiemaatschappij en alleen dáárvoor word je klaargestoomd.
Dus dan neem je maar de goedbedoelde adviezen aan en roept iets wat men wil horen en meteen hoor je bij de groep: je doet wat algemeen van je wordt verwacht en dus besta je weer.

Dikke middelvinger ❗

En je gaat de militaire dienst in, schrijft honderden sollicitatiebrieven, steekt regelmatig je middelvinger op tegen je baas en je begint weer van voren af aan, zó werkt het voor jou wel.

Maar ook dát wordt niet geaccepteerd: je moet "ja" zeggen en "amen", dán ben je pas een lief kind.
Dus je zegt "ja" en "amen" en je wordt teleurgesteld.
En je zegt wéér "ja" en "amen" en je wordt weer teleurgesteld.
En zo word je oud.

Dat kritische had ik toen en nu nóg: ik kan nog steeds niet leven met het narratief dat je maar één optie aangeboden krijgt, namelijk een leven leiden dat je zelf niet bedacht hebt. Het hele uitgangspunt: “de heilige economie” kan ik me al niet in vinden, alles wat daaruit volgt is voor mij gebaseerd op een onwaarheid. Misschien maakt geld gelukkig, maar wat is dan de definitie van gelukkig zijn? En bovendien: moeten we dat wel willen?

Het probleem ligt hem vooral in de verleiding, in de zucht naar méér; we willen steeds meer... waarom?
Zou dat komen doordat we het geluk maar niet kunnen vinden op het geplaveide en geïndroctineerde geldpad en dat we daardoor denken dat het geluk vanzelf wel komt wanneer we nóg meer verzamelen?

Het is die opgelegde manier van leven waar ik me van kind af aan niet prettig bij voel, het klopt gewoon niet, het zou gewoon niet zo moeten zijn.

Kijk eens naar de samenleving die wij hebben gecreëerd: we zijn onderverdeeld in vakjes door onze zelfgemaakte grenzen, grenzen die ons beperken in onze bewegingsvrijheid.
Nee: dan die eeuwige geldmaatschappij: zonder geld heb je geen leven en om een beetje menswaardig bestaan te hebben zul je deel moeten nemen.

Twee vrijheden die ons lang geleden al zijn afgenomen: onvoorwaardelijke bewegingsvrijheid en de vrijheid om je eigen levensstijl te kiezen en we staan daar niet eens bij stil, we nemen het klakkeloos aan en we kunnen er niets aan veranderen 😥

Tenzij...

Tenzij je het gewoon doet: ontsnappen.
Dan ben je zomaar opeens weg met een dikke middelvinger naar het "geld-maakt-gelukkig" narratief.

Waarheid is leugen en leugen is waarheid.