Gedetailleerde informatie (il)
Ilias
Heldendicht van Homerus dat de Trojaanse oorlog beschrijft. Grote namen worden door Homerus op meeslepende wijze neergezet. De hele epos bedraagt 24 hoofdstukken, elk hoofdstuk is geletterd met 1 van de letters van het Griekse alfabet, van alfa oplopend tot omega. De Ilias is wellicht het belangrijkste werk dat we kennen uit het oude Griekenland. Na de Ilias zien we een soort vervolg verschijnen, eveneens door Homerus; "De Odyssee". Een poos later schreef Vergilius zijn "Aeneis" waarin hij een dergelijke Odyssee beschrijft die de Trojaanse held Aeneas onderging na zijn vlucht uit Troje na het verliezen van de oorlog tegen de Grieken. Veel werken putten uit de Ilias van Homerus.Zie ook: De Trojaanse oorlog
Illyricum
Illyricum was een district van het Balkan-schiereiland, dat in verschillende perioden in omvang varieerde. Voor de Griekse geografen betekende Illyrië de oostelijke oever van de Adriatische Zee en het aangrenzende bergachtige gebied dat zich uitstrekte tot in het binnenland, dat allemaal de verblijfplaats was van Illyrische stammen.Gedurende de tijd van de verdeling van provincies onder Hadrianus, werd het onderverdeeld in zeventien provincies, die ook Thracië omvatten. Tijdens Constantijn de Grote in 324 was Illyricum 1 van de 4 prefecturen die aan West-Rome waren toegewezen.
In de vroege geschiedenis van Illyricum dwongen constante oorlogvoering met naburige stammen de Illyriërs om zich te verenigen. Na verloop van tijd werden ze een constante bron van irritatie voor de Spartanen en Macedonië. In 424 v.C. vielen ze de Spartanen aan tijdens de Peloponnesische Oorlog, op hun mars door Thessalië en Macedonië en veroorzaakten een Spartaanse terugtocht. In feite slaagden de Illyriërs er in 359 v.C. bijna in Macedonië te vernietigen, maar Philippos II, de vader van Alexander de Grote, onderwierp de Illyriërs en veroverde een deel van hun koninkrijk.
Na de val van Alexander en het verval van de Griekse macht in de 3e eeuw v.C., zochten de Illyriërs hun fortuin in piraterij. Ze voerden hun invallen uit vanuit de afgelegen havens van de kust, verwoestten de kusten van Italië en Griekenland en jaagden op de handel aan de Adriatische Zee. In antwoord op de oproepen om hulp van Griekenland eiste Rome een stopzetting van de piraterij, maar de Illyriërs wezen dit af. Deze afwijzing leidde tot twee opeenvolgende nederlagen in de Romeinse oorlogen van 229 en 219 v.C.
Illyrië bleef echter een machtig koninkrijk met als hoofdstad Skodra, tot 180 v.C., toen de Dalmatiërs zich onafhankelijk verklaarden van koning Gentius. Dus de geschiedenis van Dalmatië begon toen de stam waaraan het land zijn naam ontleent zich onafhankelijk verklaarde van Gentius, de Illyrische koning en een republiek stichtte. Nadat de Dalmatiërs zich hadden afgesplitst van het koninkrijk, veroverden de Romeinen Gentius en stichtten in 168-167 v.C. 1 van de vroegste Romeinse kolonies zijnde Illyricum.
In 156 v.C. werden de Dalmatiërs voor het eerst aangevallen door een Romeins leger en werden ze gedwongen hulde te brengen. Ze verzetten zich echter tot het begin van de eerste eeuw tegen de formele overgave en de Romeinse controle. Ze sloten zich aan bij een poging met de Pannoniërs en om hun gebieden te bevrijden van de Romeinse bezetting in 6 en ze werden pas in 9 uiteindelijk onderworpen door Augustus en Tiberius. Vanaf dat moment werd heel Illyrië geannexeerd en verenigd als de Romeinse provincie Illyricum.
Illyricum bloeide, want het werd een belangrijke handelsverbinding tussen West- en Oost-Europa. De havens aan de Illyrische kust werden ook belangrijke handelsroutes en de Latijnse invloed verspreidde zich snel en zonder weerstand door de regio.
De Illyriërs stonden bekend als agressieve mensen in hun vroege relaties met Rome, ze waren gretig en werden gemakkelijk gerekruteerd in de Romeinse legioenen. Illyricum groeide uiteindelijk uit tot een van de belangrijkste rekruteringsgebieden voor de Romeinse legers. Uiteindelijk, toen het sterk geromaniseerd werd, stond het bekend als de geboorteplaats van verschillende keizers, waaronder Diocletianus. Delen van het gebied bleven tot de 14e eeuw in het Byzantijnse rijk, hoewel het in de 7e eeuw grotendeels in handen was van Serviërs, Bulgaren en anderen.
De ligging van Illyria aan de Adriatische Zee en de nabijheid van de Italiaanse provincie maakten het tot een belangrijke handelsplaats met het oostelijke rijk. Goud, ijzer en zilver werden in de regio in voldoende hoeveelheden gevonden en ook dierenhuiden werden geëxporteerd.
Er woonden verscheidene stammen in Illyricum: Kelten (Breuci en Scordisci), Thraciërs (Triballi, Agrianes en Paeoniërs), Hellenen (Chaoni en Molossi), de Messapi, de Iapyges, de Picenti en de Veneti en de Illyrische stammen de Ardiaei, de Autariatae, de Dardani, de Delmatae (Dalmatiërs), de Encheleae, de Liburni (zeevaarders) en de Taulanti (deze opsomming is overigens nog niet eens volledig).
