Gedetailleerde informatie (hy)

Hylas

Een jongeling die diende als de wapendrager en schildknaap en tevens geliefde van Hercules (Herakles). Hij was de zoon van koning Theiodamas van de Dryopiërs. Nadat hercules Theiodamas in de strijd gedood had, nam hij Hylas mee als zijn schildknaap en leerde hem een strijder te worden. Als een vader voor een zoon leerde hij Hylas alles van de strijd en ook van de liefde. Theocritus schreef rond 300 v.C. in een stuk over de liefde tussen Hercules en Hylas dat het niet verwonderlijk was dat hercules zich tot de jongen aangetrokken voelde omdat deze wel erg mooie lange krullen had. Heracles nam hylas mee op de Argo waardoor de jongen 1 van de Argonauten werd. Nadat hij zich door een waternimf had laten verleiden was voor hem de reis ten einde: Hylas was verdwenen, dood of meegevoerd door de nimfen. Het verhaal van Hercules en Hylas wordt later door vele schrijvers als inspiratiebron voor boeken, gedichten, toneelstukken e.a. kunstuitingen gebruikt.

Hymeas

Perzisch veldheer. Achtervolgde de Ioniërs na hun aanval op Sardis, op zijn koers richting propontis versloeg hij Cius, een Mysische stad. Begaf zich met zijn leger richting de Hellespont, verdreef alle Aeoliërs van de Troas en onderwierp de Gergithae, afstammelingen van de Teucri. Hij verliet de Troas echter nooit weer, stierf daar als gevolg van een ziekte.

Hypaspist

De hypaspisten waren een soort infanteriesoldaten die een vitaal onderdeel vormden van de Macedonische legers van zowel Filippos II als zijn zoon en erfgenaam Alexander de Grote. Ze waren een onmisbaar onderdeel van de infanterie die hielp Griekenland te veroveren en de Perzische strijdkrachten van Darius III te verslaan, en hielpen bij de oprichting van een rijk dat zich uitstrekte van het Peloponnesische schiereiland noordwaarts via Macedonië en Thracië, over de Hellespont naar Klein-Azië en zuidwaarts naar Syrië, Mesopotamië en Egypte. Ze waren 1 van de meest capabele troepen in de Macedonische slagorde.
Ze werden gekenmerkt door hun snelheid, uithoudingsvermogen, kracht en moed. Sommigen beweren dat ze dienden als een selecte maar aparte eenheid van de falanx, mogelijk een lichte infanterie van het commando-type. De meesten zijn het erover eens dat ze een schakel vormden tussen de zware infanterie in het centrum en de cavalerie en Alexander aan de rechterkant. Anderen suggereren dat ze mogelijk bij bepaalde gelegenheden of tijdens speciale evenementen hebben gediend als onderdeel van een bewakingseenheid. Hun mobiliteit, veel beter dan die van de oude pezhetairoi, stelde hen in staat om op ruw terrein te vechten, in belegeringsoorlogen en in man-tegen-mangevechten, eigenlijk overal waar de sarissa nutteloos was.
Ze zijn waarschijnlijk voortgekomen uit de pezhetairoi van Filippos II. Philippos had het Macedonische leger totaal veranderd toen hij koning werd. Zowel hij als zijn zoon geloofden in training en discipline en de hypaspisten kregen veel meer training dan de gemiddelde soldaten. Ter bescherming droeg hij een Frygische helm die een beter gehoor en zicht mogelijk maakte. Hij droeg scheenbeschermers om zijn kuiten te bedekken, een gevormd harnas dat zijn romp beschermde en een lange, geplooide tuniek die zijn buik en liezen beschermde. Het was een kwestie van mobiliteit. Tesamen met de strenge training gaven deze nieuwe uniformen elke man een gevoel van eenheid en solidariteit.
Drieduizend hypaspisten (drie eenheden van elk duizend) staken met Alexander de Hellespont over. Ze zouden aan zijn zijde komen te staan ​​bij Granicus, Issus, Gaugamela en tegen koning Porus in India. Net als elke andere soldaat kwamen velen van hen uit de boerenklasse en dus zou er geen regionale of tribale verwantschap zijn en daardoor zouden ze, net als alle anderen, alleen loyaal zijn aan de koning. Ze dienden aanvankelijk onder het bevel van Nicanor, de zoon van Parmenio, van 334 tot 330 v.C. en later onder Neoptolemus.

Er waren drie soorten hypaspisten:

  • De koninklijke hypaspisten hadden een aristocratische achtergrond en stonden aanvankelijk onder het bevel van Hephaestion en later Seleucus, als lijfwacht van de koning.
  • De gewone hypaspisten
  • De argyraspides die in 327 v.C. ontstonden en voornamelijk uit veteranen bestonden. De argyraspides zouden uiteindelijk de "zilveren schilden" worden en vochten tijdens de oorlogen van de opvolgers. In 318 v.C. sloten ze zich aan bij Eumenes in zijn strijd tegen Antigonus de Eenogige.
Alle hypaspisten waren goed opgeleid en vochten op ruw terrein en in man-tegen-man gevechten. De hypaspist was een unieke soldaat, van onschatbare waarde voor de koning.

Hyperlink

Een aanklikbaar gedeelte van een tekst op internet dat door aanklikken een bestand of deel van dat bestand opent elders op internet.

Hypsipyle

Koningin van Lemnos, dochter van Thoas en Myrina.
Volgens de verhalen werden de mannen van Lemnos allemaal door de vrouwen vermoord vanwege hun ontucht. De mannen op hun beurt gingen vreemd omdat de vrouwen zo erg stonken als gevolg van een vloek van Afrodite. Ook koning Thoas III werd ontmaskerd en als hij niet door zijn dochter Hypsipyle gered was had hij eveneens het leven moeten laten. Diverse overleveringen zeggen: toen de andere vrouwen ontdekten dat zij haar vader behoedde werd ze gevangen genomen en als slavin verkocht. Vele jaren later keert zij terug in de geschiedenis wanneer de zeven tegen Thebe van haar de weg naar een bron in Nemea doorkregen, waar zij diende als een verpleegster voor de zoon van koning Lycurgus genaamd Archemorus, die omkwam door haar schuld omdat ze hem op de grond zette toen ze de weg wees aan de zeven tegen Thebe waarna hij gedood werd door een slang. Lycurgus wilde nog wraak nemen maar ze werd beschermd door Adrastus, leider van de Argieven.
Volgens andere overleveringen wisten de vrouwen niets van wat Hyposipyle met haar vader gedaan heeft en bleef zij op het eiland en werd daar koningin.
Weer andere verhalen beginnen met Hypsipyle al als koningin nog vóórdat de mannenmoorden gepleegd werde
In ieder geval: toen de Argonauten op het mannenloze eiland kwamen was het natuurlijk raak: ze zochten elkaar op en de liefde werd massaal bedreven, Hypsipyle werd zwanger van Jason die eeuwige trouw aan haar beloofde. Een tweeling werd geboren: Euneus en Nebrophonus (ook wel Deiphilus of Thoas). Jason echter, vergat zijn belofte en ging er op zekere dag vandoor.
 

Voetnoten: