Bleda (de Hun)
Bleda (390-445) was, naast Attila zijn broer, een van de twee leiders van de Hunnen die zich tussen 434 en 445 in het oosten van Europa vestigden. Ze erfden de troon na de dood van hun oom Rugila. Bleda regeerde 11 jaar samen met Attila.Aanvankelijk kozen Attila en Bleda ervoor om vrede met de Romeinen na te streven. Door het verdrag van Margus verdubbelde het Oost-Romeinse rijk de jaarlijkse schatting aan de Hunnen en gaf het hen de verschillende Germaanse stammen terug bdie het Hun-leger hadden verlaten en hun toevlucht hadden gezocht over de Donau. Gedurende de 5 jaar daarna werd de vrede gehandhaafd, en Attila en Bleda maakten van de gelegenheid gebruik om door te dringen in het Perzische rijk van de Sassaniden, maar werden uiteindelijk verslagen toen ze Armenië probeerden te veroveren.
In 439 beschuldigden de Hunnen en de Romeinen elkaar van het schenden van het verdrag van Margus. Bijgevolg hervatte de oorlog tussen de twee en de legers van Attila en vernietigde de Romeinse steden Viminacium, Margus, Sigindunum (Belgrado) en Sirmium in. Na een korte wapenstilstand in 442 hernieuwden de Hunnen hun aanvallen en plunderden Ratia, Naissus (Nis), Serdica (Sofia), Philippopolis (Plovdiv) en Arcadiopolis. Voordat de situatie nog kritieker werd, gaf keizer Theodosius II zijn nederlaag toe en beloofde hij de Hunnen een vergoeding van 1963 kilogram goud te geven, naast de driedubbele belasting die was overeengekomen om een vergoeding te betalen voor elke vrijgelaten Romeinse gevangene.
Bleda stierf in 445, volgens Jordanes tijdens de jacht met zijn broer Attila. Er is altijd gespeculeerd dat zijn dood niet per ongeluk was. Andere bronnen beweren dat Bleda juist probeerde Attila te vermoorden, wat dus mislukte.