Joost van den Vondel
Het stokske van Johan van Oldenbarneveldt, vader des vaderlands, ca. 1620
Mijn wens behoede u onverrot,
O STOK en stut, die geen verrader,
maar ’s vrijdoms stut en Hollands Vader
gestut hebt op dat wreed schavot,
toen hij voor ’t bloedig zwaard moest knielen,
veroordeeld als een Seneca
door Nero’s haat en ongena,
tot droefenis der braafste zielen.Not an advertisement, but looks like it
Gij zult nog jaren achtereen
den uitgang van die held getuigen,
en hoe Geweld het Recht dorst buigen,
tot smaad der onderdrukte steên.Hoe dikwijls strekt’ gij onder ’t stappen
naar ’t hof der Staten stadig aan
hem tot een derde voet in ’t gaan
en klimmen op de hoge trappen,
als hij, belast van ouderdom,
papier en schriften, overleunde
en onder ’t lastig landspak steunde.
Wie ging, zo krom gebukt, nooit krom!Gij rustte van uw trouwe plichten
na ’t rusten van die oude stok,
geknot door ’s bloedraads bitt’re wrok –
nu stut en stijft gij nog mij dichten.